Kilt jest narodowym strojem szkockim. Jest to szkocka „spódniczka” zrobiona z tartanu, czyli materiału w szkocką kratę.

Z bardzo długiej szerokości tego materiału szyje się kilt, plisując go i składając na fason spódnicy kopertowej. Należy dodać, że kolor kraty na materiale i dokładny jej wzór zależy od klanu do którego dany Szkot/Szkotka należy.

Różnica pojawia się także jeżeli chodzi płeć… Kobiety noszą kilt, ale tylko mężczyźni noszą sport na tym kiltcie. Sporn jest „torebką”, która zawieszona jest na biodrach, na pasku lub łańcuchu…

Na kiltcie często można spotkać jeszcze broszę inna da każdego klanu. Jak można się domyślić jest znakiem, symbolem klanu (jakbyśmy to dzisiaj określili – to specyficzne logo danego klanu). Jest ona wpinana w dolny prawy róg patrząc na kilt Szkota, który stoi do nas frontem (twarzą do przodu).

Tak kilt wygląda obecnie, jednak jeżeli chodzi o historię, to kiedyś strój Szkotów wyglądał nieco inaczej. Pierwszy raz szkocki strój opisano w XVI stuleciu, składał się on wtedy z długiej lnianej koszuli, krótkiej kurteczki oraz wełnianego pledu. W zimie Szkoci zakładali wełniane obcisłe spodnie a w lecie wełniane skarpetki pod kolana. Za obuwie służyły im lekkie kierpce z surowej skóry, chociaż zazwyczaj chodzili boso.

Ta koszula zanikła dopiero pod koniec XVI w. Na jej miejsce pojawił się wielki pled, mając prawie 2 metry szerokości i od 4 do 6 metrów długości. Żeby go założyć Szkot musiał położyć pled na ziemi, specjalnie go zwinąć i zmarszczyć a następnie, kładąc się na nim, owijał go sobie wokół ciała, przypinając skórzanym pasem. Na to wkładał kurtkę a koniec pledu zarzucał na lewe ramię spinał broszą. Tą postać kiltu określa się mianem „the great kilt” – „wspaniały kilt”…

Obecna forma kiltu, czyli postać kiltu z redukowaną częścią długości kiltu, utworzenie z pledu formy spódnicy, pojawiła się na początkach XVIIIw. Szkoci zakładają obecnie kilt na każde święto i uroczystość rodzinną a u scoutów kilt jest częścią umundurowania.