Karl Dedecius, wybitny tłumacz literatury polskiej na język niemiecki i popularyzator kultury polskiej w Niemczech, urodził się 20 maja 1921 roku w Łodzi. Rodzina jego ojca pochodziła z Czech, matki zaś z niemieckiej Szwabii. Jego rodzice ciężko pracowali, aby syn skończył gimnazjum. Dorastał w atmosferze tolerancji. Świadczyć może o tym fakt, że chodził z Polakami, Niemcami, Żydami, Rosjanami, a także Francuzami do wspólnej klasy. Po zdaniu matury wybucha II wojna światowa, która jest dla Dedeciusa ogromnym wstrząsem. Jako Niemiec został wcielony do Wehrmachtu. Może jednak powiedzieć o wielkim szczęściu, jak sam mówi: ‚…najpierw na tyłach skrzypek w półkowej orkiestrze, potem – na froncie rosyjskim. – Doszedłem za czołgiem do Stalingradu, a nie strzelałem, nie musiałem nikogo zabić’.

Będąc w niewoli zachorował na tyfus. Ważył zaledwie 37 kilogramów. Jego przeżycie graniczyło z cudem.

W 1950 roku wrócił z wojny ale nie do Łodzi, lecz do Weimaru, skąd pochodziła jego żona. Swoje pierwsze prace translatorskie zaczął od tłumaczeń z języka rosyjskiego wierszy Lermanowa i Achmatowej. Jednak jego niechęć do Rosji z czasów niewoli sprawiła, że zmienił kierunek tłumaczeń z literatury rosyjskiej na literaturę polską.

W 1979 roku założył Niemiecki Instytut Polski w Darmstadcie, którego dyrektorem był do 1998 roku. Tłumaczenia literatury polskiej publikuje od 1959 r. Przekłada przede wszystkim lirykę i aforystykę. Wydał około 200 publikacji książkowych na temat literatury polskiej, w tym 50 tomów w bibliofilskiej serii ‚Biblioteka Literatury Polskiej’. Tłumacz i na obszarze niemieckojęzycznym bodaj najlepiej zasłużony ambasador kultury polskiej jest tłumaczem utworów tak znanych poetów jak: Z. Herbert, T. Różewicz, Cz. Miłosz, W. Szymborska i innych. Jest autorem książek: ‚Deutsche und Polen’, ‚Überall ist Polen’, ‚Polnische Profile’, Zur Literatur und Kultur Polens’, ‚Vom Übersetzen’, ‚Ost West Basar’ i innych. Wspiera i dokumentuje polsko-niemiecką wymianę kulturalną. Karl Dedecius jest laureatem Pokojowej Nagrody Księgarzy Niemieckich (1990). Należy do Niemieckiej Akademii Języka i Poezji w Darmstad oraz do Bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Jest doktorem honoris causa uniwesytetów w Kolonii, Łodzi, Toruniu, Lublinie i Krakowie.