Deklinacja mocna posiada następujące cechy.
- istnieją rzeczowniki rodzaju męskiego, żeńskiego oraz nijakiego, które odmieniają się wg deklinacji mocnej (r.żeński, to około 30 jednosylabowych rzeczowników, które w l.mnogiej mają końcówkę -e oraz przegłos, np. die Nacht -die Nächte)
- wszystkie rzeczowniki, które w l.mnogiej otrzymują przegłos (ü, ö, ä, äu), odmieniają się wg deklinacji mocnej
- rzeczowniki r.męskiego i nijakiego otrzymują w l. pojedynczej w dopełniaczu -(e)s, a ponadto w l.mnogiej w mianowniku końcówki -e, – er, -s lub nie mają końcówki, często występuje też przegłos
- jednosylabowe rzeczowniki r.męskiego i nijakiego – w dopełniaczu otrzymują -es(das Kind – des Kindes)
- wielosylabowe rzeczowniki r.męskiego i nijakiego – w dopełniaczu otrzymują -s (der Vater – des Vaters)
- rzeczowniki pochodzenia obcego, które w l.mnogiej otrzymują końcówkę -s (der Chef – die Chefs)