1. Formy czasowników

– forma podstawowa – bezokolicznik
– forma trzeciej osoby liczby pojedynczej czasu teraźniejszego
– forma czasu przeszłego
– forma Gerund – imiesłów czasu teraźniejszego
– forma imiesłowu biernego

2. Podział czasowników

Czasowniki regularne	Czasowniki nieregularne
· Mają w formie Past Simple i Past Participle końcówkę -ed lub -d (gdy forma podstawowa czasownika kończy się na -e)	· Mogą mieć formy Infinitive (bezokolicznik), Past i Past Participle takie same (cost, cost, cost)
· Bezokolicznik czasownika kończącego się na -y w formie Past Simple i Past Participle zamienia -y na -i (hurry, hurried, hurried)	· Mogą mieć formy Infinitive, Past i Past Participle różne (do, did, done)

Czasowniki zwykłe	Czasowniki specjalne
	Czasowniki posiłkowe	Czasowniki ułomne
Nazywają czynności, o których jest mowa	to be to have to do	can may must should/would ought to need used to

Omówienie czasowników posiłkowych

Czasownik ‚to be‚ jako czasownik posiłkowy ma zastosowanie w następujących sytuacjach :

• służy do tworzenia formy ciągłej we wszystkich czasach, np. I am watching TV.
• służy do tworzenia strony biernej, np. I was given many gifts.

Czasownik ‚to have‚ jako czasownik posiłkowy służy do :

• tworzenia wszystkich czasów Perfect, np. You have written some letters.
• tworzenia następującej konstrukcji :

have + dopełnienie + imiesłów czasu przeszłego = oznacza spowodowanie wykonania czynności
Np. I have my flat decorated. Kazałam urządzić moje mieszkanie.

• tworzenia wyrażenia : had better – oznaczającego : ‚lepiej bym’

You had better stop smoking. Lepiej byś przestał palić.

 

Czasownik ‚to do‚ jako czasownik posiłkowy:

• w czasach Simple Present i Siple Past tworzy pytania i przeczenia

Do you like swimming?
I don’t like it.

• występuje w konstrukcji : so do I / neither do I

You like scuba diving, and so do I. – Lubisz nurkowanie, ja też.
He doesn’t know him, and neither do I. – On go nie zna, ja też nie.

• tworzy tzw. Question Tags

You don’t understand me, do you? – Nie rozumiesz mnie, nieprawdaż?

 

Omówienie kilku najczęściej używanych czasowników ułomnych.

Czasownik can w formie czasu teraźniejszego wyraża umiejętność wykonania czynności.

I can help you. – Mogę ci pomóc.
You can’t sing well. – Nie potrafisz dobrze śpiewać.

Forma could to forma przeszła czasownika ‚can’ i wyraża umiejętność posiadaną w przeszłości.

I could play piano when I was a child. – Potrafiłam grać na pianinie kiedy byłam dzieckiem.

 

Czasownik may oraz jego przeszła forma ‚might‚ oznaczą przypuszczenie. ‚Might‚ wyraża jednak większą niepewność.
She may come in a minute. – Ona może przyjść za chwilę.
This might be true story. – To mogłaby być prawdziwa historia.

Czasownik must ma tylko formę czasu teraźniejszego, oznacza konieczność.
We must talk over this offer. – Musimy omówić tę ofertę.

Forma przecząca tego czasownika : ‚musn’t‚ oznacza zakaz.
You mustn’t feed animals in the zoo. – Nie wolno ci karmić zwierząt w zoo.