Prezentujemy ogólny zarys niemieckiego akcentu zdaniowego wraz z przykładami.

Reguła 1
W niektórych zwrotach stanowiących stałą zbitkę wyrazową (np. formy bliźniacze) akcentowany jest drugi wyraz.

Przykład
Feuer und Flamme
an allen Ecken und Enden
durch dick und dünn
fix und fertig

Reguła 2
W zdaniu pojedynczym akcentowane jest orzeczenie a nie podmiot.

Przykład
Ich lache.
Ich gehe.
Er schwimmt.

Reguła 3
Jeżeli orzeczenie ma postać złożoną, jak ma to miejsce np. w czasie Perfekt czy stronie biernej (Passiv), akcentowana jest zawsze ta nieodmienna część orzeczenia stojąca zazwyczaj na końcu zdania.

Przykład
Ich habe gefragt.
Er ist Schüler.
Sie muss gehen.
Ich würde kommen.

Reguła 4
W zbitce typu rzeczownik + przydawka akcentowany jest zawsze rzeczownik.

Przykład
das weinende Kind
meine Schwester
drei Mädchen
der Mann dort

Reguła 5
W zbitce typu czasownik + przysłówek akcentowany jest przymiotnik.

Przykład
Ich komme morgen.
Ich wohne hier.

Reguła 6
W zdaniu akcentowany jest rzeczownik w funkcji dopełnienia w bierniku (Akkussativ).

Przykład
Ich lese eine Zeitung.
Ich schreibe eine E-Mail.
Ich spiele Geige.

Reguła 7
W zdaniu nie akcentujemy nigdy (lub tylko gdy chcemy coś podkreślić):

• zaimków (np. er, ich, seine, meine, itd.)
• rodzajników (np. der, die, das, dem, itd.)
• przyimków (np. an, bei, für, itd.)
• łączników (und, aber, trotzdem, wenn, itd.)
• czasowników modalnych (muss, kann, weiß, möchte, itd.)
• czasowników pomocniczych w orzeczeniu złożonym